رزین PVC در دمای 160 درجه سانتیگراد و بالاتر، مستعد تخریب از طریق دهیدروکلروزاسیون است. نمود ظاهری این تخریب، تغییر رنگ PVC به زرد و در صورت پیشرفت به رنگ های قهوه ای و در نهایت سیاه است.
در سطح مولکولی دهیدروکلروزاسیون سبب تشکیل پیوندهای دوگانه، قطع زنجیرها و شبکه ای شدن میگردد که روی فرآیند پذیری و خواص نهایی محصول از جمله استحکام مکانیکی تاثیر منفی زیادی میگذارد.
جایگزینی پایدار کننده های دوستدار محیط زیست ( پایه روی و کلسیم ) با پایدار کننده های سمی (پایه سرب و … ) در صنایع پلیمری
رزین PVC در دمای 160 درجه سانتیگراد و بالاتر، مستعد تخریب از طریق دهیدروکلروزاسیون است. نمود ظاهری این تخریب، تغییر رنگ PVC به زرد و در صورت پیشرفت به رنگ های قهوه ای و در نهایت سیاه است.
در سطح مولکولی دهیدروکلروزاسیون سبب تشکیل پیوندهای دوگانه، قطع زنجیرها و شبکه ای شدن میگردد که روی فرآیند پذیری و خواص نهایی محصول از جمله استحکام مکانیکی تاثیر منفی زیادی میگذارد.
از آنجایی که PVC در طول فرآیند آمیزه سازی و شکل‌دهی بین دمای 160 تا 210 درجه سانتیگراد است، استفاده از افزودنی های پایدار کننده حرارتی برای آن اجتناب ناپذیر است.
پایدار کننده های بر پایه سرب به علت پایداری حرارتی بالا و قیمت مناسب، تا مدت ها اولین انتخاب برای آمیزه های بر پایه PVC بودند و عملکرد نسبتا مناسبی داشتند.
اما به علت مشکلات محیط زیستی، گرایش به این دسته از پایدار کننده ها در حال کاهش است و استفاده از پایدار کننده های بدون سرب در حال گسترش است.
یکی از این پایدار کننده ها، پایدار کننده های بر پایه کلسیم و روی است.
این ترکیبات دوستدار محیط زیست و غیر سمی که حتی در صنایع دارویی و آرایشی بهداشتی نیز مورد استفاده قرار میگیرند، جایگزین مناسبی برای پایدار کننده های حرارتی بر پایه سرب در آمیزه های PVC هستند.
افزودن این پایدار کننده به جای پایدار کننده های بر پایه سرب، تاثیری روی رئولوژی مذاب نمیگذارد و به همین دلیل، انتخاب مناسبی برای تولیدکننده ها ست تا با استفاده از تجهیزات فرآیندی موجود شان و با حداقل بهینه سازی در فرمولاسیون،
از استفاده پایدار کننده های بر پایه سرب، به سمت مصرف پایدار کننده های بر پایه کلسیم/روی بیایند.
علاوه بر غلبه بر مشکلات محیط زیستی، استفاده از پایدار کننده های بر پایه کلسیم/روی مزایای مانند پراکنش بهتر این پایدار کننده ها در ماتریس پلیمری را نیز دارد که سبب عملکرد بهتر آنها میگردد.
شکل 1، روند تغییرات تولید پایدار کننده ها در کشورهای اروپایی را در بازه سالهای 2000 تا 2012 میلادی حاکی از افت شدید تولید پایدار کننده های بر پایه سرب و جایگزینی آن با پایدار کننده های بر پایه کلسیم است. در تولید محصولات بر پایه PVC در اروپا نیز این تغییرات به چشم میخورد.
به طوری که تقریبا در همه ی سیم ها و کابل های تهیه شده از PVC، شاهد استفاده از پایدار کننده های بر پایه کلسیم هستیم و در 75 درصد از پروفیل ها و 66 درصد از لوله های PVC تولید شده نیز از پایدار کننده های بر پایه کلسیم استفاده شده است.
در کشورهای آسیایی و سایر نقاط جهان نیز این تغییر در مصرف پایدار کننده ها به چشم میخورد.
❌ کپی مطالب،نمودارها،تصاویر و … صرفا با درج منبع بلامانع است .