پی وی سی یک پلیمر با طیف وسیعی از خواص مناسب و قیمت نسبتا پایین است که به دلیل حضور کلر در ساختار آن، مقاومت در برابر آتش از خود نشان می‌دهد. با این وجود، PVC مستعد دهیدروکلریناسیون است و ویسکوزیته بالایی دارد.
پایدار کننده های حرارتی پی وی سی
پی وی سی یک پلیمر با طیف وسیعی از خواص مناسب و قیمت نسبتا پایین است که به دلیل حضور کلر در ساختار آن، مقاومت در برابر آتش از خود نشان می‌دهد. با این وجود، PVC مستعد دهیدروکلریناسیون است و ویسکوزیته بالایی دارد.
بنابراین استفاده از افزودنی‌ها برای کمک به فرآیند و دستیابی به محصولی با خواص نهایی مناسب، ضروری است. تخریب حرارتی یک مشکل جدی در فراورش PVC است.
اگر PVC به طریقی پایدار نشود، در دمای فرآیند تجزیه شده و HCl تولید می‌شود. این رویداد تغییر رنگ محصول را در پی دارد.
تخریب حرارتی PVC نتیجه فرآیندی به نام «zipper dehydrochlorination» است که موجب تشکیل پیوندهای دوگانه مزدوج در زنجیر پلیمر می‌شود. تغییر رنگ قابل ملاحظه در محصول هنگامی رخ می‌دهد که 6 یا تعداد بیشتری از پیوند دوگانه مزدوج متوالی تشکیل شود.
واکنش ثانویه‌ای که متعاقبا به واسطه فعالیت بالای پیوند دوگانه مزدوج رخ می‌دهد، شبکه‌ای شدن و یا گسستگی زنجیرهای تخریب شده PVC است که منجر به تشکیل بنزن و مشتقات آن به عنوان محصولات ثانویه می‌گردد که خود ممکن است منجر به تشکیل مواد تیره رنگی مانند آنتراسن، تتراسن، پنتاسن و … شود.
یک پلیمر با طیف وسیعی از خواص مناسب و قیمت نسبتا پایین است که به دلیل حضور کلر در ساختار آن، مقاومت در برابر آتش از خود نشان می‌دهد. با این وجود، PVC مستعد دهیدروکلریناسیون است و ویسکوزیته بالایی دارد. بنابراین استفاده از افزودنی‌ها برای کمک به فرآیند و دستیابی به محصولی با خواص نهایی مناسب، ضروری است. تخریب حرارتی یک مشکل جدی در فراورش PVC است.
اگر PVC به طریقی پایدار نشود، در دمای فرآیند تجزیه شده و HCl تولید می‌شود. این رویداد تغییر رنگ محصول را در پی دارد. تخریب حرارتی PVC نتیجه فرآیندی به نام « zipper dehydrochlorination» است که موجب تشکیل پیوندهای دوگانه مزدوج در زنجیر پلیمر می‌شود.
تغییر رنگ قابل ملاحظه در محصول هنگامی رخ می‌دهد که 6 یا تعداد بیشتری از پیوند دوگانه مزدوج متوالی تشکیل شود.
واکنش ثانویه‌ای که متعاقبا به واسطه فعالیت بالای پیوند دوگانه مزدوج رخ می‌دهد، شبکه‌ای شدن و یا گسستگی زنجیرهای تخریب شده PVC است که منجر به تشکیل بنزن و مشتقات آن به عنوان محصولات ثانویه می‌گردد که خود ممکن است منجر به تشکیل مواد تیره رنگی مانند آنتراسن، تتراسن، پنتاسن و … شود.
از طرف دیگر، مشخص شده است استفاده از آمیزه استئارات کلسیم(CaSt2) و استئارات روی(ZnSt2) به عنوان پایدارکننده، اثر هم افزایی دارد و این اثر مربوط به واکنش تبادل سریع بین ZnCl2 و CaSt2 است که سبب بازتولید ZnSt2 و مصرف ZnCl2 نامطلوب می‌گردد.
بنابراین، بسته به خواصی که بهبود آن بیشتر مورد نظر است-ثبات رنگ اولیه یا طول عمر بالاتر-، آمیزه‌هایی با نسبت‌های مختلف CaSt2 و ZnSt2 مورد استفاده قرار می‌گیرند. سازوکار این اثر هم‌افزایی در شکل بالا آمده است.
❌ کپی مطالب،نمودارها،تصاویر و … صرفا با درج منبع بلامانع است .