تأثیر استئارات روی بر تخریب حرارتی موم پارافین:

واکس ها یکی از قدیمی ترین و پر کاربرد ترین افزودنی ها در صنعت می باشند که به دو دسته واکس های طبیعی و سنتزی طبقه بندی می شوند. واکس های طبیعی خود به دو دسته فسیلی و غیر فسیلی تقسیم می شوند که واکس های نفتی زیر مجموعه ی واکس های فسیلی هستند.  واکس های نفتی وابسته به ساختار تشکیل دهنده ی آن ها به دو دسته ی ماکروکریستالی و میکروکریستالی تقسیم بندی می شوند. در صنعت پالایش، این مواد به عنوان یک محصول جانبی در تولید روغن های روان کننده بدست می آیند. خاصیت ابگریزی و روان کنندگی پارافین واکس موجب کاربرد های وسیع آن در صنایع مختلف نظیر : تولید کاغذ، مواد بسته بندی ، آرایشی و بهداشتی، دارویی و صنعت پلاستیک شده است. یکی از مشخصه های مهم در مورد پارافین واکس دمای ذوب آن است که نشانگر کیفیت بر مبنای ترکیبات (زنجیره های کربنی بلند و کوتاه) و درصد روغن موجود در آن است که در برخی صنایع دمای ذوب پایین و در برخی دیگر دمای بالای ذوب مطلوب است.
استئارات روی نیز یکی از محبوب ترین افزودنی هایی است که در صنایع پلیمری عمدتا به عنوان روان کننده خارجی مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله به بررسی اثر استئارات روی در تخریب حرارتی پلی اتیلن وکس پرداخته شده است. نتایج نشان دادند که تخریب پارافین واکس خالص در دمای حدود 317درجه سانتی گراد رخ می دهد در حالی که با افزایش استئارات روی این دما به دماهای پایین تر شیفت پیدا می کند گرچه تغییری در نقطه ی ذوب آن به وجود نمی آورد. گروه الکیل موجود در استئارات روی، حلالیت آن را در پارافین واکس مذاب افزایش می دهد و یون های روی که دارای اوربیتال d خالی هستند می توانند موجب تسهیل تخریب و واکنش اکسیداسیون گردد. با توجه به نتیجه ی بدست امده شاید بتوان به این برداشت کلی دست یافت که استفاده ی همزمان از پارافین وکس و استئارات روی به عنوان روان کننده در سیستم های پلیمری بهینه نباشد.